Σε
άσχετο άρθρο, είχα αναφερθεί στους Καθηγητές Πανεπιστημίου, οι οποίοι για κάποιο λόγο εξακολουθούν στην Ελλάδα να θεωρούνται κάτι το εξαιρετικά σπουδαίο. Άφηνα εκεί υπονοούμενα για το «πώς αναδεικνύονται, σε ποιά κυκλώματα εμπλέκονται και ποιές κατουρημένες ποδιές φιλάνε». Η αναφορά μου εκείνη προκάλεσε τη δυσφορία κάποιων γνωστών μου, οι οποίοι μου είπαν ότι τα παραλέω, ότι βάλλω κατά δικαίων και αδίκων, ότι είμαι μηδενιστής. Ας πω λοιπόν δυο πράγματα για το θέμα «καθηγητής Πανεπιστημίου εν Ελλάδι».
Η θέση του καθηγητή Πανεπιστημίου είναι από μόνη της κάτι το σημαντικό. Διδάσκει σε Πανεπιστήμιο (την υψηλότερη βαθμίδα εκπαίδευσης), εξ ορισμού, κάποιος ο οποίος ανάλωσε τη ζωή του μελετώντας, εξάντλησε επιστημονικά τον τομέα με τον οποίο καταπιάστηκε, είναι σε θέση να κατευθύνει την έρευνα των φοιτητών και φυσικά έχει ένα ήθος ανάλογο της παιδείας που κουβαλάει.
Όλα αυτά θεωρητικά. Διότι στην Ελλάδα, όπου πολλά πράγματα έχουν παρεξηγηθεί, παρεξηγήθηκε και αυτό. Για να γίνει κανείς Καθηγητής εμπλέκεται σε κυκλώματα, «εξυπηρετεί» Καθηγητές για να τον εκλέξουν, ενώ όταν εκλεγεί φυσικά δεν είναι ικανοποιημένος από το «ακαδημαϊκό κλίμα» που επικρατεί. Πανεπιστήμια σε κάθε πόλη και χωριό, μισθοί αναντίστοιχοι της κατάρτισής τους, καταλήψεις και απεργίες, όλα αυτά συντελούν σε ένα νοσηρό κλίμα. Πολλοί καθηγητές λοιπόν παύουν να ασχολούνται με αυτά που έπρεπε και στήνουν παραμάγαζα, κάνουν δουλειές με εταιρίες, κλέβουν το Πανεπιστήμιο όπως μπορούν... Και μη μου πείτε ότι δεν το ξέρετε! Εκνευρίζομαι με αυτούς που εκπλήσσονται με κάτι τέτοια και λένε «μα, συμβαίνουν τέτοια πράγματα;». Όχι, δε συμβαίνουν, αλλάξτε πλευρό...
Προ ημερών μόλις, διδακτορική φοιτήτρια μου διηγούνταν πώς ο καθηγητής που της ενέκρινε υποτροφία 750 ευρώ μηνιαίως, της ζήτησε να του δίνει τα μισά. Και του τα δίνει... Και υποθέτω (όχι αβάσιμα) ότι δεν του τα δίνει μόνο αυτή...
Στην Ελλάδα λοιπόν δε γίνεται καθηγητής ο καλύτερος. Ας πάψει το παραμύθι αυτό. Στην Ελλάδα δε βρέθηκε καμία θέση Πανεπιστημιακού για το
Δημήτρη Νανόπουλο, βρέθηκε όμως μια χαρά για την Άννα Παναγιωταρέα (
διαβάστε εδώ αναλυτικά). Για το λόγο αυτό, καμία έκπληξη δεν (πρέπει να) προκαλεί
το ότι καταδικάστηκαν με ισόβια και πολυετείς καθείρξεις πρώην πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις του Παντείου, διότι έκλεψαν συνολικά 8 εκατομμύρια ευρώ και τα έκαναν λιμουζίνες και τζακούζι σε βίλες τους. Έκπληξη προκαλεί ότι
καταδικάστηκαν!
Είχα πολύ καιρό να ακούσω ότι καταδικάστηκε κάποιος στην Ελλάδα για κομπίνα. Η ατιμωρισία έχει γίνει καθεστώς. Ήδη συνάδελφοι των καταδικασθέντων δηλώνουν σοκαρισμένοι (μήπως επειδή κλέβουν κι αυτοί;) και θεωρούν ότι η ποινή πρέπει να μειωθεί. Εγώ πάλι θεωρώ ότι πρέπει να εκτελεστούν στο Σύνταγμα. Για παραδειγματισμό. Να δούμε, θα ξανακλέψει κανείς;
Καθηγητής Πανεπιστημίου σου λέει... Τίτλος τιμής...