20.11.07

Αρχή-δια προστασίαν προσωπικών δεδομένων

Με την Αρχή-δια την προστασίαν των προσωπικών μας δεδομένων είχα ασχοληθεί ξανά, σε ανύποπτο χρόνο. Τώρα που παραιτήθηκε σύσσωμη (πρόεδρος και μέλη), της αξίζει άλλο ένα άρθρο.

Η αρχή συστήθηκε μετά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, στο οποίο προστέθηκε ειδικό άρθρο (το 9α) που την προβλέπει. Αρμοδιότητά της να κρίνει πότε προστατεύονται και πότε όχι τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών. Γνωμοδότησε λοιπόν ότι απαγορεύεται η χρήση των καμερών που έχουν εγκατασταθεί στους δρόμους για ο,τιδήποτε άλλο πέραν της ρύθμισης της κυκλοφορίας, για την οποία και εγκαταστάθηκαν. Το (τότε) Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως έγραψε τη γνωμοδότηση στα παλιά του τα παπούτσια και μαγνητοσκόπησε διαδηλώσεις. Η Αρχή επέβαλε πρόστιμο στο Υπουργείο, το οποίο προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (δεν έχει βγει απόφαση ακόμα, αλλά ο εισηγητής δικαιώνει την Αρχή). Αρχές Νοεμβρίου, το αρχηγείο της ΕΛΑΣ παρακάμπτει την Αρχή (που όπως είπαμε είναι εκ του Συντάγματος αποκλειστικά αρμόδια για τα προσωπικά δεδομένα) και ζητά από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου άδεια να μαγνητοσκοπήσει τη διαδήλωση για το Πολυτεχνείο (17/11) για την αποφυγή πρόκλησης επεισοδίων. Ο εισαγγελέας κ. Σανιδάς θεωρεί ότι έχει και αυτός αρμοδιότητα και δίνει άδεια. Κατόπιν αυτού, η Αρχή θεωρεί ότι τη γελοιοποιούν και φυσικά παραιτείται σύσσωμη.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι σε αυτή τη χώρα δε μας λείπουν θεσμοί, μας λείπει ο σεβασμός προς τους υφιστάμενος θεσμούς. Χρειάστηκε να κάνουμε συνταγματική αναθεώρηση για να δημιουργήσουμε πλειάδα ανεξάρτητων αρχών, των οποίων οι αποφάσεις εάν μεν μας αρέσουν ως Κυβέρνηση τις τηρούμε (ή τις χρησιμοποιούμε ως προκάλυμμα), ενώ εάν δε μας αρέσουν τις γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας.

Έτσι, όταν η συγκεκριμένη Αρχή γνωμοδότησε σε προσωπική μου υπόθεση ότι ναι, οι υποψήφιοι βουλευτές μιας εκλογικής περιφέρειας έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν από τα ΚΕΠ (!) το ηλεκτρονικό αρχείο με τα προσωπικά δεδομένα ψηφοφόρων της εκλογικής τους περιφέρειας οι οποίοι έχουν κάνει αίτηση να ψηφίσουν σε άλλη περιφέρεια ως ετεροδημότες, η απόφαση εκείνη ήταν αρεστή. Γιατί έτσι ο κάθε υποψήφιος βουλευτής Νομού Γρεβενών για παράδειγμα, μπορεί να στείλει προσωπικές επιστολές σε μερικές χιλιάδες ετεροδημότες της περιφέρειάς του που κατοικούν στην Αθήνα, τους οποίους με άλλο τρόπο δε θα μπορούσε να προσεγγίσει. Επίσης, όταν η Αρχή γνωμοδότησε ότι δεν επιτρέπεται η ανακοίνωση από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας των ονομάτων των με πλαστά δικαιολογητικά ανυποτάκτων, το Υπουργείο κρύφτηκε πίσω από την απόφαση αυτή και έτσι ο ελληνικός λαός δεν έμαθε ποτέ ποιοί είναι αυτοί που είναι «πιο ίσοι» από τους υπόλοιπους και δεν υπηρέτησαν ποτέ τις Ένοπλες Δυνάμεις, διαπράττοντας μάλιστα το αδίκημα της πλαστογραφίας. Επίσης, όταν η Αρχή γνωμοδότησε ότι αντίκειται στην προστασία των προσωπικών δεδομένων η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, το Υπουργείο Δικαιοσύνης έκανε φλάμπουρο τη γνωμοδότηση αυτή και εν μιά νυκτί κατήργησε την αναγραφή.

Τώρα όμως, που η Αρχή γνωμοδότησε ότι δεν επιτρέπεται η μαγνητοσκόπηση διαδηλώσεων, αυτό δεν άρεσε στο Υπουργείο και βρήκε τρόπο να την παρακάμψει μέσω του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Μαγκιά... Και υποκρισία συνάμα...

Υ.Γ. 1. Σήμερα παραιτήθηκε και ο Συνήγορος του Καταναλωτή. Οι θεσμοί φαίνεται δουλεύουν άψογα...
Υ.Γ. 2. Αυτά που καταγράφουν οι κάμερες διαχείρισης της κυκλοφορίας τυγχάνουν τέτοιας «προστασίας» από τα όργανα της Ελληνικής Αστυνομίας, ώστε διαρρέουν συνεχώς στο internet. Κυκλοφορούν δεκάδες video με ατυχήματα, τα οποία έχουν καταγραφεί από αυτές τις κάμερες, και τα οποία κάποιοι ανεγκέφαλοι χειριστές των σχετικών αρχείων θεώρησαν σκόπιμο να τα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, προφανώς για να γελάσουμε... Ακόμα και με νεκρούς ή σοβαρά τραυματίες...

Και για να μη μιλώ χωρίς αποδείξεις, για να ξέρετε όλοι σε τι σοβαρό κράτος ζούμε, παραθέτω μερικά από αυτά:







8.11.07

Μεγάλο αφιέρωμα: Μιχάλης Λιάπης

Η τρέχουσα επικαιρότητα δε μας επέτρεψε στο παρελθόν να ασχοληθούμε με έναν μεγάλο Έλληνα πολιτικό, και πάντως όχι όσο θα του άξιζε. Ο λόγος για το Μιχάλη Λιάπη, του οποίου το βιογραφικό και η εν γένει προσωπικότητα συμπυκνούται σε μια λέξη: ανηψιός. Πλην όμως, φίλοι αναγνώστες, άτυχος ανηψιός, διότι είναι ανηψιός εκ μητρός. Η οποία, νυμφευφθείσα, απώλεσε το όνομα «Καραμανλή» και ακολούθως και ο Μιχαλάκης την πρωθυπουργία, την οποία δικαιωματικά κέρδισε ο έτερος, τυχερός ανηψιός εκ πατρός. Έτσι γίνονται αυτά στις προηγμένες τριτοκοσμικές χώρες, μη σας εκπλήσσει.

Ο Μιχαλάκης λοιπόν υπηρέτησε ως Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών του έρμου τούτου τόπου την περίοδο 2004-2007. Αναλαβών το υπουργείο, αποχωρίστηκε για λίγο τις mercedes με τις οποίες εξ απαλών ονύχων μετακινούνταν και έκανε μια διαδρομή με τον προαστιακό. Αμέσως μετά προέβη στην ακόλουθη δήλωση:



Ενθουσιασμένος ο Μιχαλάκης! Επί τριάμιση χρόνια λοιπόν, είχε την εποπτεία των συγκοινωνιών της Αθήνας. Τσακωνόταν με το Σουφλιά ποιος θα κόψει κορδέλες στο μετρό, εγκαινίαζε επεκτάσεις του προαστιακού, μέχρι που προεκλογικά του ετέθη το ερώτημα: πόσες και ποιές είναι οι γραμμές του μετρό; Απάντηση: «Τρεις. Και ο ηλεκτρικός τέσσερις». Είναι αυτό που λέμε τρεις κι ο κούκος... Τέλος πάντων, τον πέτυχαν σε μια δύσκολη στιγμή. Γιατί γενικά ήταν πολύ καλός υπουργός. Στις μεταφορές εμβάθυνε, όπως είδαμε, στο συγκοινωνιακό της Αθήνας, αλλά έλυσε και το θέμα της Ολυμπιακής όπως όλοι ξέρουμε. Κυρίως όμως έριξε το βάρος του στα θέματα «επικοινωνιών» που ήταν και αυτά στην αρμοδιότητά του. Προσέξτε με τι άνεση χειρίζεται τα σχετικά ζητήματα:



Πρέπει να έχεις εντρυφήσει απίστευτα στο αντικείμενο των υπολογιστών και του διαδικτύου, ώστε να λες «τζι-έιτς-ζι» το γιγαχέρτζ (Ghz) και «ίντενεντ» το «ίντερνετ».

Μετά την ανωτέρω λαμπρή επιτυχία στο Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, ο Μιχαλάκης υπηρετεί επαξίως το Υπουργείο Πολιτισμού. Αξίζουν λαμπρά συγχαρητήρια στους 57.079 συμπολίτες μας της Β΄ Αθηνών που τον ψήφισαν. Αυτός τους αξίζει!

6.11.07

Τι είναι εθνική μειοδοσία σήμερα;

Υπήρχε μια εποχή, που τους εθνικούς μειοδότες, ή προδότες, τους εκτελούσαν. Και η εποχή αυτή δεν είναι πολύ μακριά. Αναρωτιόμουν αυτές τις μέρες εάν υπάρχει σήμερα η έννοια του «εθνικού μειοδότη» και ποιά είναι τα τυπικά του χαρακτηριστικά.

Ας θέσω την περίπτωση ενός αρχηγού πολιτικού κόμματος, που βρίσκεται στο Κοινοβούλιο και προφανώς αποστολή του είναι να βρει λύσεις για τα προβλήματα που ανακύπτουν στην κοινωνία.

Ανακύπτει το μείζον θέμα της παιδείας. Που ανακύπτει πλέον κάθε χρόνο και έχει γίνει γαϊτανάκι και πεδίο εξάσκησης επαναστατικότητας. Βγάζει ο συγκεκριμένος αρχηγός ανακοίνωση και λέει ότι : «Η πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης θα μας βρίσκει πάντα στο δρόμο του αγώνα». Κοινώς, σιγοντάρισμα...

Ανακύπτει το άλλο μείζον θέμα του ασφαλιστικού. Το οποίο για την ακρίβεια δεν ανακύπτει τώρα, αλλά απλώς φτάνουμε στο «μη παρέκει», καθώς επί χρόνια οι πολιτικοί πέταγαν την καυτή πατάτα ο ένας στον άλλο. Και ξεκινά διάλογος για την επίλυση του ασφαλιστικού, από τον οποίο ο συγκεκριμένος αρχηγός αποχωρεί θεωρώντας ότι «δε βλέπουμε να γίνεται κάποιος διάλογος, στον οποίο θα μπορούσαμε να συμμετάσχουμε, αλλά μια ανούσια διαδικασία την οποία δε θέλουμε να νομιμοποιήσουμε».

Ανακύπτει και ένα εθνικό θέμα, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Ξεκινά να συζητείται δηλαδή μια λύση σε ένα πρόβλημα που προσβάλλει την εθνική μας αξιοπρέπεια, καθότι ένα κρατίδιο κατοικούμενο από σλαβικό φύλο αυτοαποκαλείται «μακεδονικό» και στηρίζει επ' αυτού μια απίστευτη και στα όρια της γελοιότητας παραχάραξη της ιστορίας, αλλά και αλυτρωτικές βλέψεις έναντι της χώρας μας. Και ο περί ου ο λόγος αρχηγός τι κάνει; Επίσημη επίσκεψη στο κρατίδιο! Και όχι μόνο αυτό, αλλά δηλώνει ότι «πιστεύουμε ότι κανείς από τους δυο γείτονες δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε καταστάσεις ακροτήτων και εθνικισμού όσο δύσκολο και αν είναι το πρόβλημα. Αντίθετα μπορούμε να συναντηθούμε στη μέση της γέφυρας. Και γι αυτό νομίζω ότι ο πολιτικός διάλογος στις σημερινές δύσκολες πολιτικά συνθήκες είναι πάντα χρήσιμος

Δεν ξέρω αν εμένα μου φάνηκε εξωφρενικό ή αν είναι. Το γεγονός είναι ότι στο θέμα της παιδείας κλείνει το μάτι στους καταληψίες, στο ασφαλιστικό λακίζει, και στο εθνικό θέμα θεωρεί το διάλογο με τους σλαβόγυφτους χρήσιμο, προκειμένου να... βρεθούμε κάπου στη μέση! Νομίζω ότι στις άλλες εποχές που προανέφερα, θα τον είχαν ήδη στήσει στην Πλατεία Συντάγματος. Με τυφεκιοφόρους απέναντι. Σήμερα;