6.11.07

Τι είναι εθνική μειοδοσία σήμερα;

Υπήρχε μια εποχή, που τους εθνικούς μειοδότες, ή προδότες, τους εκτελούσαν. Και η εποχή αυτή δεν είναι πολύ μακριά. Αναρωτιόμουν αυτές τις μέρες εάν υπάρχει σήμερα η έννοια του «εθνικού μειοδότη» και ποιά είναι τα τυπικά του χαρακτηριστικά.

Ας θέσω την περίπτωση ενός αρχηγού πολιτικού κόμματος, που βρίσκεται στο Κοινοβούλιο και προφανώς αποστολή του είναι να βρει λύσεις για τα προβλήματα που ανακύπτουν στην κοινωνία.

Ανακύπτει το μείζον θέμα της παιδείας. Που ανακύπτει πλέον κάθε χρόνο και έχει γίνει γαϊτανάκι και πεδίο εξάσκησης επαναστατικότητας. Βγάζει ο συγκεκριμένος αρχηγός ανακοίνωση και λέει ότι : «Η πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης θα μας βρίσκει πάντα στο δρόμο του αγώνα». Κοινώς, σιγοντάρισμα...

Ανακύπτει το άλλο μείζον θέμα του ασφαλιστικού. Το οποίο για την ακρίβεια δεν ανακύπτει τώρα, αλλά απλώς φτάνουμε στο «μη παρέκει», καθώς επί χρόνια οι πολιτικοί πέταγαν την καυτή πατάτα ο ένας στον άλλο. Και ξεκινά διάλογος για την επίλυση του ασφαλιστικού, από τον οποίο ο συγκεκριμένος αρχηγός αποχωρεί θεωρώντας ότι «δε βλέπουμε να γίνεται κάποιος διάλογος, στον οποίο θα μπορούσαμε να συμμετάσχουμε, αλλά μια ανούσια διαδικασία την οποία δε θέλουμε να νομιμοποιήσουμε».

Ανακύπτει και ένα εθνικό θέμα, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Ξεκινά να συζητείται δηλαδή μια λύση σε ένα πρόβλημα που προσβάλλει την εθνική μας αξιοπρέπεια, καθότι ένα κρατίδιο κατοικούμενο από σλαβικό φύλο αυτοαποκαλείται «μακεδονικό» και στηρίζει επ' αυτού μια απίστευτη και στα όρια της γελοιότητας παραχάραξη της ιστορίας, αλλά και αλυτρωτικές βλέψεις έναντι της χώρας μας. Και ο περί ου ο λόγος αρχηγός τι κάνει; Επίσημη επίσκεψη στο κρατίδιο! Και όχι μόνο αυτό, αλλά δηλώνει ότι «πιστεύουμε ότι κανείς από τους δυο γείτονες δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε καταστάσεις ακροτήτων και εθνικισμού όσο δύσκολο και αν είναι το πρόβλημα. Αντίθετα μπορούμε να συναντηθούμε στη μέση της γέφυρας. Και γι αυτό νομίζω ότι ο πολιτικός διάλογος στις σημερινές δύσκολες πολιτικά συνθήκες είναι πάντα χρήσιμος

Δεν ξέρω αν εμένα μου φάνηκε εξωφρενικό ή αν είναι. Το γεγονός είναι ότι στο θέμα της παιδείας κλείνει το μάτι στους καταληψίες, στο ασφαλιστικό λακίζει, και στο εθνικό θέμα θεωρεί το διάλογο με τους σλαβόγυφτους χρήσιμο, προκειμένου να... βρεθούμε κάπου στη μέση! Νομίζω ότι στις άλλες εποχές που προανέφερα, θα τον είχαν ήδη στήσει στην Πλατεία Συντάγματος. Με τυφεκιοφόρους απέναντι. Σήμερα;

Δεν υπάρχουν σχόλια: