Τη μετονομασία δύο κεντρικών οδών της Αθήνας, της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας σε Ανδρέα Παπανδρέου και της λεωφόρου Βασιλίσσης Αμαλίας σε Κωνσταντίνου Καραμανλή, πρότεινε ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο δήμο Αθηναίων και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Παπουτσής. Το σκεπτικό του κ. Παπουτσή, όπως το ανέφερε ο ίδιος, είναι ότι θα δοθούν τα ονόματα δύο κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων της χώρας με προσφορά στον τόπο και το λαό σε μια περιοχή που βρίσκεται το Κοινοβούλιο, το Προεδρικό Μέγαρο και το γραφείο του Πρωθυπουργού.Η πρόταση του κ. Παπουτσή έγινε δεκτή τόσο από το δήμαρχο Θόδωρο Μπεχράκη, όσο και από τους επικεφαλής των άλλων παρατάξεων στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων και το θέμα παραπέμφθηκε στην επιτροπή τοπωνυμιών.
Δε μου λέει κάτι η είδηση... Πέραν του γεγονότος ότι κανείς δε θα χρησιμοποιεί τη νέα ονομασία (πόσοι λένε Ελευθερίου Βενιζέλου την Πανεπιστημίου;), νομίζω θα πέσουν οι μάσκες για κάτι που γνωρίζαμε από πολύυυυυ καιρό:
Ότι από τον πόλεμο και μετά (και για πολλά προβλέψιμα χρόνια ακόμα), η πολιτική ζωή του τόπου βρίσκεται... Παπανδρέου και Καραμανλή γωνία!...
2 σχόλια:
τα ονοματα πρεπει να αλλαζουν για να φαινεται η ιστορικη συνεχεια
πως υπαρχει παγκος
παλια ητανε οι βασιλεις ναουμε που εβοηθησαντο αυτων τον τοπο και μετα ηρθε ο παπαντρεας και εβαλαν θεμελια για να εχουμε ευημερια και προοδο
δεν πρεπει να τους ξεχναμε
καλος ο βασιλεας και σωστος προσεφερον ανιδιοτελως στη χωρα και ολον το σοι βοηθουσε
καλος και ο παπαδοπουλος αν και δεν εχω δει κανα δρομο με το ονομα του
παραληψις
επισης οχι μονο ονοματα πολιτικων αλλα και αλλων μεγαλων ανδρων που διεπρεψαν στη χωρα
1 ντενταρι
2 ριβαλντο
3 σοουζα
να τιμωνται απαντες
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ
ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ
1 Με αητού ψυχή και θώρι
και μ΄ απλή κι αγνή καρδιά
μόνον οι κουκουλοφόροι
βλέπουν γύρω καθαρά.
2 Κι ενώ οι άλλοι λεν τι «πρέπει»
και πια παύουν-και σιωπούν,
οι κουκουλοφόροι έπη
γράφουν, δίχως να μιλούν.
3 Όταν καίνε τις σημαίες
και του «Αγνώστου» τη σκοπιά
πλαστουργούν σκιερές αλέες
να βαδίσει η Ανθρωπιά.
4 Κι ας φωνάζουν οι αχρείοι
ελληνίδος όπου γης,
και καθείς ας επισείει
απειλές λογής λογής
5 για τους νέους,που «βεβηλώνουν»,
όπως όλοι λεν αυτοί
τα ιερά, όταν ξηλώνουν
ό,τι πρέπει να χαθεί.
6 Κι αν εκάη μια σημαία
χίλιες καιν οι βουλευτές
βίλλα φτιάχνοντας μια νέα
με λεφτά από τις κλεψιές.
7 Κι άλλες χίλιες ο καθένας
υπουργός, πολιτευτής,
κομματόσκυλο, ή ένας
κρατικός αρχιληστής,
8 όταν κλέβει απ΄του Δημόσιου
τον φτωχό τον κορβανά
ιερό δίχως και όσιο
κάτι να τον σταματά.
9 Κι όποιον κλέφτει, τονε στέλνουν,
όχι για τη φυλακή,
μα στο σπίτι τον πηγαίνουν
να τα φάει ήσυχα ΄κει.
10 Όμως όταν χαλαστούνε
μια καρέκλα, ένα σκαμνί,
οι ληστές αυτοί βοούνε
για την αβαρία αυτή.
11 Κι όλοι ενώ είναι πνιγμένοι
στα κλεμμένα τους λεφτά
στο ρεφραίν καθείς τους μένει:
«ποιος θα τα πληρώσει αυτά;»
12 Ω! Μιαροί! Ο κουκουλοφόρος
δεν μιαίνει τα ιερά:
των ηρώων μαντατοφόρος
νέα σάς φέρνει τρομερά.
13 Ένα αγώνα φέρνει νέον
στην πανάθλιά σας γη
και σας λέει: «ξεχάστε πλέον
όσα κάνατε όλοι πριν».
14 Κι οι μολότωφ θε΄ ν΄ ανάψουν
μια τρανή τώρα φωτιά
και συθέμελα θα κάψουν
όσα σάπια και παλιά.
15 Κι οι κουκουλοφόροι δίνουν
σάρκα στ΄όνειρο κι οστά
κι όλα πίσω τους τ΄αφήνουν
και τραβούν γοργά μπροστά.
16 Απ΄τα βάθη των αιώνων
οι ήρωές μας τους θωρούν
και θερμά μ΄ευχές τους ραίνουν
και μ΄ευλόγια όση μπορούν.
17 Κι αν εζούσανε και τώρα,
θα διαδήλωναν μαζί,
με κεινούς όπου η χώρα
θέλουν λεύτερα να ζει.
18 Κι αν υπήρχανε, οι ίδιοι
πρώτοι θα ΄βαζαν φωτιά,
κι άλλη μια στις που ΄χουν ήδη
έτσι παίρνοντας πρωτιά.
19 Ω! Αν εζούσαν οι καλοί μου
θα ΄χανε ξεσηκωθεί
κι όλοι οι άθλιοι του Μαξίμου
θα ΄χανε όλοι τους χαθεί.
20 Δε σκοτώθηκαν εκείνοι
για να οργιάζει η διαφθορά
για ν΄ ανθούν μαφιόζων κτήνη
και να καίει η αγορά΄
21 Τα παιδιά μας για να βγαίνουν
κούτσουρα από τα σχολειά,
και πάντα άνεργα να μένουν
κι ας γυρεύουνε δουλειά
22 κι οι εργάτες μες στους δρόμους
αρρωσταίνοντας να σβυουν,
να τους λένε παρανόμους
αν πεινώντας απεργούν,
23 Ο αλλοπρόσαλλος ο «θείος»
τρισεκατομμύρια να ΄χει
ο λαός ενώ αισίως
για ευρώ ένα δίνει μάχη
24 και αβίωτος να ΄ν΄ο βίος
σε παιδάκια τρυφερά
και να δυστυχεί αισίως
κάθε μια νοικοκυρά.
25 Φλόγα που τα βρώμια καίει
και τα σάπια καταλεί!,
ο εμπρηστής, όχι δε φταίει,
μα η πατρίδα τον φιλεί…
26 Όλοι οι ήρωες του «Αγνώστου»
άμοιροι ήσαν και φτωχοί
που καθέναν ο υπουργός του
έστελνε να σκοτωθεί
27 για να μένει εκείνος σώος
κι απ΄τις σάρκες τους να ζει
σαν αυτός να ΄ναι αθώος
ή αυτοί να ΄ταν χαζοί.
28 Για να βγαίνουν βουλευτήδες
Άκηδες βλητοκουτοί
και να πνίγουν Παπουτσήδες
τις Σαμίνες με κουπί.
29 Οι ήρωες –όχι!-δε χαθήκαν
για να κλέβει ο βουλευτής
κι ο υπουργός να ΄χει για προίκα
θησαυρούς ολοζωής.
30 Και «αυτή ΄ναι η Ελλάδα»
όποιος πει πρωθυπουργός,
δεν του πρέπει μες στη ΓΑΔΑ
και δοχείο ναν΄ νυκτός;
31 Ω! Γενναίοι κουκουλοφόροι!
Η φιλτάτη μας πατρίς
της Βουλής δεν είναι οι χώροι,
μα όπου είστε, είναι, εσείς!
32 Από εσάς, αν είναι να ΄λθει
θα ΄λθει πάλι η λευτεριά
που ο Πολιτικός εβάλθη
ν’ ανταλλάξει με σκλαβιά.
33 Εις εσάς χτυπάει κλεισμένη
της πατρίδος η καρδιά
κι από σας μόνο προσμένει
όπως τότε ελευθεριά.
34 Και ο Ευρωπαίος κυττάει
τον αγώνα τον ιερό
τους δυνάστες σας ρωτάει:
«θε΄τε ν΄αναλάβω εγώ;»
35 Απ΄τις μαύρες σας κουκούλες
πίσω εκρύφθη η λευθεριά
όπως μέσα σε σακκούλες
να μη σβυούνε τα κεριά.
36 Μα κεριού δεν είναι αχτίδα
ό,τι πίσω έχετε εκεί-
μόνον είναι θρυαλλίδα
βόμβας πλούτου φονική.
37 Κι ανυπόμονα το χέρι
που τηνε κρατεί κοιτά
καθώς βιάζεται να φέρει
εις στους σκλάβους τη χαρά.
38 Κάψτε πύργους, κάψτε κάστρα,
Βουλής κτίριο κάψτε αισχρής-
στείλτε μήνυμα προς τ΄άστρα
ότι φέγγετε κι εσείς.
39 Ρίξτε πλούτια υψωμένα
ως της φτώχειας το λαιμό!
Ρίξτε ονόματα πρησμένα
από Χρήμα και Καιρό!
40 Σπάστε! Κάψετε! Ρημάξτε!
Κι ό,τι θένε, όποιοι, ας πουν:
Σας τρομάζουνε; Τρομάξτε!
Σας ζημιώνουν; Να χαθούν!
41 Και μη σκέψη γεννηθεί σας
πως χαλάτε ξένο βιος:
όλη η πλάση είναι δική σας
μιας και βγήκατε στο φως.
42 Κάτω οι πατρίδες όπου
βλέπουν μόνο ένα παιδί
και κάθε άλλο, όποιου τόπου,
το αφήνουν να χαθεί.
43 Θάνατος στα έθνη εκείνα
τέκνα ανάξια που γεννούν
και ποδοπατούν τα κρίνα
και τσουκνίδες καλλιεργούν.
44 Κάτω ως ρίχτει ΄λάφι λιόντας
ρίξτε κάστρα ανίερα
για του έθνους πολεμώντας
τα σεπτά και τα ιερά.
45 Τέτοιο κράτος ας πεθάνει
τέτοιο κράτος ας χαθεί
όπου εννιά η κακία κάνει
και μια κάνει η αρετή.
46 Στους λαούς τους τέτοιους πρέπει
χαλασμός και συφορά,
χαλασμός αφού τους τέρπει
και φιλούν τη συφορά.
47 Δεν αξίζει για να ζήσει
ένα κράτος σαν αυτό
που ρεμούλα και μπαξίσι
παίζουν μέσα του κρυφτό.
48 Με μολότωφ και σφεντόνα
θα ΄ρθει πάλι ξαστεριά-
με παιδιά που στον αγώνα
πολεμάνε σα θεριά.
49 Και πατρίδα φκιάστε νέα
που η χαρά του καθενού
να ΄ναι τ΄ άλλου η παρέα
και οι δυο τους τ΄ ουρανού.
50 Και μια φτιάχτε νια πατρίδα
να ΄ναι μάνα για ολουνούς,
καρπισμένη να ΄ν΄ η ελπίδα
κι άνθος της να είναι ο νους.
51 Και «εκπρόσωποι» να λείψουν
με την πέτρινη ματιά
που κοιτούν κάθε να κρύψουν
των πατρώνων τους βρωμιά.
52 Από σας μόνο η Ελλάδα
θα ΄δει πάλι προκοπή
απ΄των βουλευτών της πρώτα
την κλεψιά αν αποκοπεί....
53 Άγνωστοι Άγνωστον εκάψαν.
Δε σας λέει αυτό, μιαροί,
φωτιά αυτοί πως δεν ανάψαν
μα μνημόσυνου κερί;
54 Υψηλό ό,τι συμβολίζει
του Αγνώστου το ιερό
των νεαρών δεν το βρωμίζει
η ορμή, όσον καιρό.
55 Οι «άγνωστοι» τις ευλογίες
παίρνουν των παλληκαριών
που τιμήσαν τις αξίες
των προγονικών γενιών.
56 Ω Σεμνοί κουκουλοφόροι!
Ω! Σεπτοί καταστροφείς!
Οδηγοί σεις πρωτοπόροι
για τα φώτα της Αυγής!
57 Που εκάψατε θυμώνουν
κάτι κάδους σκουπιδιών
και ουρλιάζοντας ομώνουν
να σας κάνουν σκιες σκιων.
58 Μα οπλισμένοι με άγιο θάρρος
και με όπλα παιδικά
ο σοφός σεις είστε ο φάρος
που φωτίζει ιδανικά.
59 Κι αυτοί αξίζει να χαθούνε
απ΄ το πρόσωπο της γης-
μες στη μαύρης γης να μπούνε
πάλι φως μη δουν αυγής.
60 Όμως μέσα εις της ψυχής μου
το βαρύν ανασασμό
που ακλουθάει της ζωής μου
τον ερχόμενο χαμό,
61 κλαίω τους χωροφυλάκους
που ανίδεος υπουργός
τους ωθεί μέσα σε λάκκους-
τάχα εκεί πως ειν΄ εχθρός.
62 Ειν΄αδέρφια μου και κείνα!
Τα φτωχά μου! Τα καλά!
Που η ανέχεια και η πείνα
μες στις φλέβες τους κυλά.
63 Και αυτό αξιοποιώντας
ο υπουργός τους προσπαθεί
«παρανόμους» δημιουργώντας
μ΄αυτούς σκάλα ν΄ ανεβεί.
64 Και τους βάζει να χτυπούνε
αδερφό και αδερφή
ώστε εκείνοι να πονούνε
και να καλοζούν αυτοί.
65 Ναι! Εγώ! Πονώ για κείνους!
Γιατί κάποτε κι εγώ
μέλος ήμουν ενός σμήνους
που με κράταγε βουβό.
66 Τώρα σεις αυτούς κρατάτε
με τα μάτια ολοκλειστά
που δε θα ΄χε γης να πάτε
αν τα είχανε ανοιχτά.
67 Ω! Απαίσιοι «πρεπολόγοι»!
Ω! Αχρείοι μαστροποί!
Σας αξίζουν τόσοι ψόγοι
όσοι αίνοι στην ντροπή!
68 Στων αγώνων τ΄ανηφόρι
που στην πρόοδο τραβά
οι έλληνες κουκουλοφόροι
βλέπουν πάντα καθαρά.
69 Ω Σεμνοί κουκουλοφόροι!
Ω! Σεπτοί καταστροφείς!
Οδηγοί είστε πρωτοπόροι
για τα φώτα της Αυγής!
70 Οδηγείστε! Οδηγείστε!
Και σας ακλουθάμε εμείς!
Ιχνηλάτες άξιοι είστε
της Χαμένης Μας Τιμής!
71 Το αίμα σας, πυρρό που στάζει,
και γι Αυτήν έχει χυθεί,
η Παιδεία το κοιτάζει
απ΄ το βάθρο Της σβυστή.
72 Χάμου απ΄ της Βουλής ριγμένη
την κερδόσκοπη βουλή,
την πνοή σας περιμένει
να πετάξει σαν πουλί.
73 Σας φωνάζουνε βεβήλους
για σκοπιά που ΄χει καεί-
αλλ΄ αυτοί ρίχνουν στους σκύλους
άγια κι όσια για φαϊ.
74 Κι οι «σκοπιές» που εκείνοι χτίζουν
βεβηλώνουν συνεχώς
με το πλούσιο που σκορπίζουν
μαύρο κι άδικο ένα φως.
75 Κι αυτοί σήμερα φωνάζουν
για βεβήλωση ιερών,
που ανεμόμυλοι φαντάζουν
να ΄ναι όλων των καιρών.
76 Κι ο πρωθυπουργός λυσσάει
απ την Εσπερία μακριά
και παλιά αναμασάει
και τη μέρα λέει νυχτιά.
77 Και η ίδια η Ευρώπη
δίνοντας λεφτά με ουρά:
«Φέουδό μου όλοι οι τόποι»
υλακτιάει με χαρά.
78 Α! Ευρώπη! Λίγα θα ΄ναι
και για σένα τα ψωμιά-
οι ασιάτες ξεκινάνε
να σε θάψουν με κορμιά.
79 Τρεις «μεγάλες» οικογένειες
που το χρήμα δεν ψηφούν
στου λαού πατούν τις έγνιες
πιο «ψηλά» για ν΄ανεβούν.
80 Και με οικογενειοκρατία,
και με μπράβων της τον κλοιο
της Βουλής η Αλητεία
το λαό τρομάζει πλιο.
81 Κι ως σε κάτοπτρο αντικρύζει
τη θωριά της την αισχρή,
εσάς αληταριό βαφτίζει
και φασίστες θεωρεί.
82 Και με τον κουκουλοφόρο
τα ΄χουν οι πολιτικοί
που του κλέβουν μες στον ντόρο
και τα τρώνε παρεκεί.
83 Αλλ΄ αυτός με μια σφεντόνα
τα όσα κτήνη αψηφά
και με αλύγιστο το γόνα
ν΄ ανθρωπίσουν τους ζητά.
84 Και βοηθό έχει παρέκει
του λαού το αγνό λεφούσι
που αν κι ακόμα άπραγο στέκει
μα το τρέμουνε οι πλούσ’οι..
85 Οι χαφιέδες ενάντιά του
κοάζουνε των καναλιών,
αναμέσον με δεινά του
φορτωμένων κουταλών.
86 Και βοούν κοντυλοφόροι
με χρυσάφι πληρωτοί
ότι οι κουκουλοφόροι
για τη χώρα ειναι ντροπή.
87 Και συφέρο αυτοί που έχουν
να ΄χει ο λαός ζυγό,
στα «παράθυρα» όλο τρέχουν
κι άλλα λεν απ΄ ό,τι εγώ.
88 Και ιμάτια ξεσκιούνε
για κουκούλες σαν ακούν,
και ευρώ χίλια τσιμπούνε
κάθε λέξη που θα πουν.
89 Και αλήτες τους βαφτίζουν
και τους λεν φασισταριό
όσους νεαρούς λογχίζουν
της δουλείας το θεριό.
90 Και καλά γραββατωμένοι
και τα μάλα κορδωτοί
σκνίπα γίνονται-οι καϋμένοι!-
με ανοησίας πιοτί.
91 Μα τους προσπερνάς σύ όλους
και τα τέτοια τ΄ αγνοείς-
Συ μακριά είσαι από δόλους
και διαθέσεις χαμερπείς.
92 Τους σκυμμένους ξεντροπιάζεις,
τους δοτούς ταρακουνάς,
τους φασίστες ξεμπροστιάζεις
και τους δείχνεις και σε μας.
93 Κι αιστανόμαστε ευφροσύνη
σα σε βλέπουμε μπροστά
στον αγώνα να μας δίνει
όσα, όποιος μας χρωστά.
94 Για όσους ζουν αναγκεμένοι
στων μεγάλων την κλεψιά,
και στης ζήσης είναι ξένοι
τη γλυκάδα την αψιά,
95 για όσους είν΄ πληγές γεμάτοι
στην καρδιά και στην ψυχή
και γι αυτούς να τους δει μάτι
δεν υπάρχει, ούτε ευχή-
96 για κεινούς που ούτε να δούνε
μέρα ελπίζουνε καλή
και συμπόνιας δεν τρυγούνε
ψεύτικο έστω ένα φιλί,
97 για όσους αίμα τους κι ιδρώτας
των πλουσίων είναι σοδειά
και παρά δε ζουν μετρώντας
μα όλο αναπαραδιά,
98 για κεινούς που να δουλέψουν
θέλουν, κι άνεργοι όλο ζουν,
και που μόνο σα θα κλέψουν
την ημέρα τους περνούν,
99 γι αυτούς οι κουκουλοφόροι
φίλοι είναι κι αδερφοί
και σαν του ματιού έχουν κόρη
την αγνή τους τη μορφή.
100 Γι αυτούς οι κουκουλοφόροι
ειν΄ μαχαίρι κοφτερό
κι είναι σάρισα και δόρυ
και πιοτό φαρμακερό,
101 όπου σφάζει και τρυπάει
και δλητήριο κερνά
και ο πλούσιος μαρτυράει
κι ό,τι έφαγε ξερνά.
102 Κι από κείνους καρτεράνε
οι φτωχοί το γδικιωμό
και των τόσων προσδοκάνε
των βασάνων τους σωσμό.
103 Ω! Γενναίοι κουκουλοφόροι!
Η φιλτάτη μας πατρίς
της Βουλής δεν είναι οι χώροι
μα όπου είστε είναι εσείς.
104 Και μη σκέψη γεννηθεί σας
πως χαλάτε ξένο βιος:
όλη η πλάση είναι δική σας
μιας και βγήκατε στο φως.
-----
Δημοσίευση σχολίου