Συστήματος νεκρολογία

Δεν θέλω ούτε κατά διάνοια να γίνω προσβλητικός, ιδίως προς νεκρό, πράγμα που θα ήταν και ποινικά κολάσιμο. Δεν μπορώ όμως να μην κάνω κάποιες σκέψεις μετά το προχθεσινό φονικό, τις οποίες θα παραθέσω σκόρπιες, όπως μου ήρθαν...

Έγινε, λέει, τραγικό φονικό. Χωρίς να παραγνωρίζω την ύπαρξη νεκρού, δεν ήταν δα ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο του είδους. Έχω ακούσει για πολλούς απατημένους συζύγους που σκοτώνουν τον εραστή της γυναίκας τους, και νομίζω αν ρωτήσετε οποιονδήποτε εγκληματολόγο θα σας το επιβεβαιώσει. Και σε παρόμοιες περιπτώσεις δε θυμάμαι να γίνεται τόσος ντόρος, μάλλον επειδή το θύμα δεν είναι ο κ. Παπαδόπουλος του διπλανού διαμερίσματος αλλά ο Γιάννης Βαρθολομαίος, Διοικητής του ΙΚΑ.

Αναμοχλεύοντας τα αίτια του ντόρου που ακολούθησε το φονικό, δεν μπόρεσα να τα διακρίνω ευκρινώς στο βιογραφικό του τεθνεώτος. Καθηγητής Πανεπιστημίου, λέει. Λες και δεν ξέρουμε, εκ των έσω, πώς αναδεικνύονται οι «καθηγητές» σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Μπανανία. Σε ποιά κυκλώματα εμπλέκονται και ποιές κατουρημένες ποδιές φιλάνε. Και ποιές πολιτικές πλάτες πρέπει να έχουν, που δόξα τω Θεώ του μακαρίτη δεν του έλειπαν... Άρα δεν είναι αυτό.

Δέκα χρόνια γενικός διευθυντής της ΝΔ, σου λέει! Σοβαρά; Αυτό εκλαμβάνεται ως αξία ή ως απαξία; Βγήκαν στην ελεύθερη αγορά και τον διάλεξαν; Ή εκ των ενόντων, από αυτούς που μια χαρά βλέπουν το σύστημα, αρκεί να βολευτούν, βρήκαν τον καταλληλότερο;

Διοικητής του ΙΚΑ, σου λέει, ήταν! Σοβαρά; Ήταν δηλαδή από αυτά τα στελέχη που με πλούσιο κομματικό βιογραφικό αναλαμβάνουν σπουδαίες κρατικές θέσεις μόλις κερδίσει το κόμμα τους και τρυγούν όσο μπορούν, εις βάρος του πολίτη πάντα. Διότι μη μου πείτε ότι άλλαξε κάτι τα τελευταία 3 χρόνια στο ΙΚΑ, όσο το διοικούσε ο πρώην γενικός της ΝΔ. Εγώ συνεχίζω να συναντώ συναλλασσόμενους με το ΙΚΑ που πολύ πρόθυμα θα μπουκάριζαν εκεί μέσα σαν Παλαιστίνιοι σε εβραίικη αγορά, ζωσμένοι με εκρηκτικά, για να τινάξουν στον αέρα τον παραλογισμό, την αναίδεια των υπαλλήλων, τη γραφειοκρατία, την υποκρισία...

Άρα; Τι προσέφερε 3 χρόνια ο μακαρίτης; Και αλήθεια, τι θα περιμέναμε όλοι εμείς από έναν εβδομηντάρη να προσφέρει σε έναν υπο αποσύνθεση οργανισμό που οι κομματικοί του φίλοι τον έβαλαν να διοικήσει για τέσσερα μόλις χρονάκια; Αυτό ακριβώς που προσέφερε: άνεση και πολυτέλεια στον εαυτό του. Τελεία. Υπηρεσιακό αυτοκίνητο, σωφέρ, σωματοφύλακες, το προνόμιο να σε φωνάζουν «κύριε Διοικητά», την αυτοϊκανοποίηση να την πέφτεις στην παντρεμένη υφισταμένη σου και εκείνη να μη σε διαολοστέλνει, σταφιδιασμένε κωλόγερε, αλλά να ευαρεστείται που γίνεται η ευνοημένη του κ. Διοικητού...

Υπερβολές; Ο κ. Διοικητής δε θεωρούσε τόσα χρόνια υπερβολή το σωφέρ που του πλήρωνε ο μαλάκας ο φορολογούμενος να τον πηγαίνει από εδώ και από εκεί, ούτε τους σωματοφύλακες να τον προστατεύουν (από ποιόν άραγε;)... Όταν θέλησε να γκομενίσει όμως, μια χαρά οδήγησε μόνος του στου Ζωγράφου, έχοντας διώξει και τους σωματοφύλακες («δε σας χρειάζομαι άλλο, παιδιά», διάβασα ότι τους είπε...).

«Ήταν ηθικό στοιχείο» είπαν στους επικήδειους. Κι εμένα εκεί πάει το μυαλό μου. Ένα ηθικό στοιχείο στην έβδομη δεκαετία της ζωής του, που πηδάει την είκοσι χρόνια μικρότερη υφισταμένη του και όταν ο σύζυγός της του ζητάει τον λόγο, τον σπρώχνει υποτιμητικά, όπως με αηδία αποδιώχνουμε το σκουλήκι από το μαρούλι που θέλουμε να κόψουμε...

Έφτασα ως εδώ και ακόμα δε βρήκα το λόγο που όλοι αυτοί βγήκαν στις τηλεοράσεις να εκθειάσουν το μακαρίτη, αποκρύπτοντας όλα τα παραπάνω. Θεωρώ ότι τον υπερασπίζονται, γιατί έτσι υπερασπίζονται τις επιλογές τους. Δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι είχαν επιλέξει λάθος άτομο να διευθύνει το κόμμα και μετά να διοικήσει το ασφαλιστικό ταμείο που ρουφάει το 40% και πλέον του μισθού κάθε μισθοσυντήρητου πολίτη και μετά τον ταλαιπωρεί μέχρι θανάτου. Ίσως υπερασπίζοντας τον άτυχο Διοικητή αποδιώχνουν μέσα τους τη σκέψη ότι ίσως κάποια στιγμή βρεθεί κάποιος, εν βρασμώ ψυχής, να τους ισοπεδώσει για αυτά που κάνουν κάθε μέρα...

Ο Γιάννης Βαρθολομαίος πέθανε και «ο αποθανών δεδικαίωται». Δε δεδικαίωται όμως όλο αυτό το σύστημα που ανέθρεψε αυτή τη νοσηρή λογική του «σε βοηθάω, με ψηφίζεις, σε βολεύω, με εξυπηρετείς, σε γλύφω, με κολακεύεις, σε ξαναβολεύω, με ξαναεκλέγεις, τσιλιμπουρδίζεις, σε καλύπτω, τρώω λεφτά, με υπερασπίζεσαι, κοκ». Αυτό το σύστημα το παρακολουθούμε όλοι γύρω μας καθημερινά, αλλά παραμένουμε άπραγοι. Μπορούμε σας παρακαλώ κάποια στιγμή να το σκοτώσουμε;