Αυτό το Ταμείο, ποιός θα το πάρει;

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά τα ταμεία συντάξεων ανήκουν στους κρατικούς οργανισμούς, οι οποίοι στην Ελλάδα είθισται να διοικούνται από αποτυχόντες πολιτευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος και κομματικούς φίλους, οι οποίοι τρώνε όσο μπορούνε ταΐζοντας και άλλους κομματικούς φίλους, κοκ. Μόνο όσοι ζούνε πολλά χρόνια εκτός Ελλάδος ή ηθελημένα εθελοτυφλούν μπορούν να πουν ότι εξεπλάγησαν που ο γιος του κ. Σημαιοφορίδη, διευθυντή του κόμματος της ΝΔ, αιώνιος φοιτητής ων, και χωρίς τυπικά προσόντα, ορίσθηκε από τη «Νέα Διακυβέρνηση» να διοικεί ταμείο, όπου μοιραζόταν μίζες με φίλους του χρηματιστές μέσω τριγωνικών συναλλαγών, offshore εταιριών, κλπ.

Κάποιοι γνωστοί μου εξεπλάγησαν, διότι πίστεψαν, λέει, στο προεκλογικό μπαρουφοειδές σύνθημα περί «Επανίδρυσης του Κράτους». Εγώ να σας πω την αλήθεια, δεν είδα καμιά επανίδρυση. Εκτός αν επανίδρυση νοείται ότι το Υπουργείο Αιγαίου είναι πλέον και Νησιωτικής Πολιτικής ή ότι το Υπουργείο Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων λέγεται σήμερα Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Εγώ απορώ πώς γίνεται σώφρων άνθρωπος, μορφωμένος και με στοιχειώδη ιστορική γνώση, πείθεται από μια τέτοιου είδους αόριστη υπόσχεση, πιστεύοντας ότι για κάποιο λόγο «αυτοί δε λένε ψέματα», ενώ με ψέματα πολιτεύονται όλοι από συστάσεως Ελληνικού Κράτους.

Εν πάση περιπτώσει, για να πείσω και αυτούς, θα παραθέσω απλώς τα λόγια του Πρωθυπουργού μας σήμερα στη Βουλή για το θέμα της Διοίκησης των Ταμείων. Κατά λέξη: «Θα έπρεπε ίσως να το είχα σκεφτεί νωρίτερα. Εν πάση περιπτώσει μου πήρε τρία χρόνια να το αποφασίσω. Εσείς είκοσι χρόνια ούτε το κάνατε, ούτε το σκεφτήκατε!».

Ό εστί μεθερμηνευόμενον:

«Φίλοι μου, αυτά που σας έλεγα ότι από το 1997 ήμουν εν αναμονή Πρωθυπουργός με πλήρη πρόταση διακυβέρνησης, μπαρούφες ήταν. Πέρασα επτά ωραία χρόνια ως αρχηγός της Αντιπολίτευσης, περιμένοντας να πέσει το ώριμο φρούτο. Έγινα Πρωθυπουργός και τώρα βλέποντας και κάνοντας. Μην κοιτάτε που τελειώνει η τετραετία και συνεχίζει να γίνεται της πουτάνας με κουμπάρους και γαλάζια παιδιά. Ίσως κάποια πράγματα να έπρεπε να τα είχα κάνει διαφορετικά. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία όμως, γιατί κι εσείς που τα είχατε κάνει σαν τα μούτρα σας, είκοσι χρόνια κάτσατε. Υπάρχει μαλάκας κόσμος που μας ψηφίζει...»