Kratiki Emporiki Bank

Αυτές τις μέρες είναι σε εξέλιξη η διαδικασία αποκρατικοποίησης της Emporiki Bank (ωραίο, ελληνικό όνομα!) και είναι, νομίζω, κατάλληλη ευκαιρία να μιλήσω για την εμπειρία μου από το ευαγές αυτό ίδρυμα.

Γενικά σιχαίνομαι να συναλλάσσομαι με Τράπεζες του Δημοσίου, λόγω της συμπεριφοράς των υπαλλήλων τους και τη γενικότερη νοοτροπία σατράπη-υποτελούς που επικρατεί εκεί μέσα. Αναγκάστηκα πέρισυ, λόγω απώλειας συγγενούς που τηρούσε εκεί λογαριασμό, και ως πληρεξούσιος των κληρονόμων του, να... παραβώ τις αρχές μου.

Τι το ήθελα; Βρέθηκα, στα καλά του καθουμένου, αντιμέτωπος με έναν πηχτό παραλογισμό, μια φρικτή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, συνάντησα και μίλησα με καρεκλοκένταυρους υπαλλήλους, αγενείς, στενόμυαλους, που με ταλαιπώρησαν αφάνταστα, παίζοντάς με, σαν μπαλάκι του πινγκ-πονγκ, μεταξύ καταστήματος και Νομικής Υπηρεσίας.

Έκατσα σε ατελείωτες ουρές με πελάτες-μέλη του τοπικού ΚΑΠΗ, συνάντησα ταμίες ντυμένους σαν ιδιοκτήτες χασαποταβέρνας, με το τσιγάρο στο χέρι, αραχτούς μέσα σε γκισέ βρώμικα, πανάθλια, όπου τα λεφτά ήταν πάνω σε εγκυκλίους, τα τασάκια πάνω σε εικονίσματα, οι φωτογραφίες των συγγενών κάτω από συρραπτικά, κοκ. Πέρασα από προϊσταμένους με ύφος χιλίων καρδιναλίων, είδα διευθυντές που δε θα τους ανέθετα ούτε περίπτερο (αν είχα) και, εν τέλει, δεν εξυπηρετήθηκα. Μου είπαν να έρθουν οι συγγενείς από τη Γερμανία για να γίνει η δουλειά! Και ήρθαν...

Εγώ βέβαια, ούτε απέξω δεν πρόκειται να ξαναπεράσω. Και φεύγοντας, αφού με είχαν φτάσει στα όριά μου, τους είπα ότι δεν πρέπει να την πουλήσουν την Emporiki. Πρέπει να την κλείσουν και να τους πετάξουν όλους στο δρόμο!

Δυστυχώς δεν εισακούστηκα... Φαίνεται ότι μέχρι το φθινόπωρο θα έχει πουληθεί. Βέβαια, είτε οι Γάλλοι είναι οι τυχεροί, είτε οι Κύπριοι, είτε οποιοσδήποτε άλλος... ψώνισε από σβέρκο! Να την έχει και να τη χαίρεται...