Η ανασφαλής γενιά των 1000 ευρώ...

Είναι κάτι σαν αποτύπωση αυτού που καθημερινά ζούμε σε κείμενο. Μιλάω για το άρθρο της "Καθημερινής" της περασμένης Κυριακής 14 Μαΐου, από όπου αντιγράφω:

Στην Iταλία, την Iσπανία, τη Γαλλία και βέβαια την Eλλάδα, τα πτυχία, η όρεξη για δουλειά, οι ξένες γλώσσες δεν φέρνουν τα λεφτά. Eνώ είναι απαραίτητα για την κάλυψη περιζήτητων θέσεων εργασίας, στο τέλος του μήνα «αξιολογούνται» συχνά με μισθούς πολύ χαμηλότερους των 1.000 ευρώ. Γιατροί, καθηγητές, μηχανικοί, δικηγόροι, αλλά και διαφημιστές, γύρω στα τριάντα, δεν έχουν να περιμένουν αξιόλογες μισθολογικές μεταβολές στα επόμενα χρόνια και επιχειρούν να νικήσουν την ανασφάλεια με «έξυπνες» αγορές, πιστωτικές κάρτες και δάνεια. (...)

Eνας νέος δικηγόρος στη χώρα μας, ο οποίος παρέχει νομικές υπηρεσίες σε κάποια εταιρεία δεν κερδίζει πάνω από 1.123 ευρώ μεικτά. Για να περάσει στο επόμενο κλιμάκιο, θα χρειαστούν πέντε χρόνια εργασίας, οπότε και θα κερδίζει 1.382 ευρώ μεικτά. Για τους δικηγόρους που εργάζονται σε δικηγορικά γραφεία, η ελάχιστη αμοιβή είναι 750 ευρώ τον μήνα (για συνεργάτη) και 450 ευρώ (για ασκούμενο). «Για ποια γενιά των 1.000 ευρώ μας λέτε; Tούμπες θα έκαναν εάν έβγαζαν τόσα οι νέοι δικηγόροι», είπε στην «K» χαρακτηριστικά στέλεχος του Δικηγορικού Συλλόγου Aθηνών. (...)

Una faccia una razza, ίδια προβλήματα. Oι νέοι της Mεσογείου αισθάνονται «αόρατοι», «υποτιμημένοι» και «overqualified» (με υπερβολικά προσόντα), λένε οι δημιουργοί της «Γενιάς των 1.000 ευρώ». Παρ’ όλα αυτά, κρεμούν τα πτυχία τους στον τοίχο και δουλεύουν σκληρά. Δεν είναι τυχαίο ότι το ποσοστό των Iταλών πάνω από 30 ετών που ζουν με τους γονείς τους εκτοξεύθηκε την τελευταία δεκαετία από το 15% στο 40%. Στη χώρα μας, αντίστοιχα, σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το 68% των νέων έως 29 ετών εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από την πατρική στέγη.